Confusion
Chapter
3
หญิงสาวที่เป็นดั่งไฟ
เมษานั่งก้มหน้ามองของเหลวสีแดงเข้มในแก้วไวน์ทรงสูง
แสงสีเหลืองอำพันของโคมไฟหน้าเคาน์เตอร์บาร์
สาดส่องของเหลวในแก้วตามมือที่เมษายกจับมันขึ้นมาแกว่งไปแกว่งมา..
อา..เบื่อเหลือเกิน
หญิงสาวในชุดสูทผ่าแขนสีแดงนั่งเท้าคางยกแก้วไวน์ในมือขึ้นมามองอย่างเซ็งๆเมื่อนึกถึงใบหน้าของลลิลนาหญิงสาวคนรักของเธอก่อนหน้านั้น..
“มิลาน
มิลานอีกแล้วเหรอลิล
บินไปที่นั่นบ่อยขนาดนั้น
ทำไมไม่ย้ายไปอยู่ที่นั่นซะเลยล่ะคะ..”
“อะไรกัน
เค้าก็บอกตัวเองแล้วนี่คะ
บริษัทที่นั่นกำลังมีปัญหาเรื่องภาษี
ของที่เราส่งออกไปช่วงไตรมาสแรกก็ยังค้างอยู่กงศุลอยู่เลย
เค้าต้องไปดูไปเคลียร์ด้วยตัวเอง
จะใช้ให้ใครไปมันก็ไม่เท่าเราทำเองหรอกค่ะ”
หญิงสาวผมยาวหยักศกใบหน้าสวยคมเข้มตามดวงตาโตสีดำดวงใหญ่
ยิ้มโชว์ปากแดงระเรื่อเมื่อเธอหันไปอธิบายกับเมษา
เธอโน้มตัวเข้าไปสวมกอดหญิงสาวนัยตาโฉบเฉี่ยวที่ส่วนสูงน้อยกว่าเธอเกือบๆจะสิบเซนติเมตรให้เข้ามาชิดร่างกายอรชนอ้อนแอ้นไว้
ก่อนจะโน้มหน้าลงไปหอมเอาใจคนขี้งอนเบื้องหน้าซ้ำๆ
แต่กระนั้นก็ยังไม่วายทำให้เจ้าของใบหน้าบึ้งๆหายเคืองจนต้องถามคำถามอันน้อยเนื้อต่ำใจคืนกลับไปอีก..
“แล้วอยู่ตั้งอาทิตย์สองอาทิตย์กว่าจะกลับ
ไม่คิดว่าเค้าจะเหงาหรือไงกัน”
“เหงาก็วีดีโอคอลสิคะ
ก็ชวนไปแล้วไม่ไปก็ต้องทำอย่างนี้ล่ะ
งานบริษัทของตัวเองก็กำลังยุ่งไม่ใช่เหรอคะ
ช่วงนี้รับงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ๆตั้งเยอะ
เค้ารู้ว่าตัวเองยุ่งเค้าก็ไม่อยากกวนหรอก
เข้าใจว่าคิดถึงนะ
เค้าก็คิดถึงตัวเองเหมือนกันค่ะ
ยังไงจะวีดีโอคอลหาบ่อยๆนะคะที่รัก..”
หึ..วีดีโอคอลหาบ่อยๆอย่างนั้นเหรอ..เมษาแสยะยิ้มเมื่อนึกถึงข้อความสุดท้าย
แม้กระทั่งตอนนี้คนรักของเธอก็ยังไม่สนใจใยดีที่จะโทรศัพท์หาเธอเลย
ปล่อยให้เธอนั่งเหงานั่งเซ็งดื่มไวน์คนเดียวตั้งแต่ตอนเย็นจนเกือบจะสี่ทุ่มอย่างนี้แล้ว
นี่นะเหรอคนที่จะแต่งงานกัน
เมษาทั้งคิดทั้งขมวดคิ้ว
เธอประครองแก้วไวน์ในมือขึ้นมามองของเหลวไหลคอนแคนไปมาแก้เซ็งก่อนจะยกดื่มอีกครั้ง..
เธอกำลังเมา..และเธอก็ต้องการจะเมาในคืนที่เหงาเปล่าเปลี่ยวอย่างนี้..
บาร์เทนเดอร์ด้านหน้ารินเครื่องดื่มชนิดเดียวกันลงในแก้วให้เธออีกครั้ง
แล้วก็เป็นภาพวัฏจักรเดิมๆคือเธอยกแก้วขึ้นแกว่งคอนแคนไปมาในอากาศ
ทั้งจ้องมองการไหลเวียนของไวน์ในแก้วไปเรื่อยเปื่อย
จนกระทั่งสายตาของเธอที่เพ่งมองของเหลวในแก้วไปสบเข้ากับดวงตาโตๆสีน้ำตาลของใครบางคนที่อยู่เบื้องหลังแก้วไวน์ใบนี้เข้าให้...
“สวัสดีค่ะ”
ดวงตาสีน้ำตาลดวงโตฉายแววสดใสทักทายเมษาทันทีที่เธอเคลื่อนแก้วไวน์ออกจากใบหน้า
ทิรานั่นเอง..ตอนนี้เธอในร่างสุภาพสตรีเดรสสีดำสง่ากำลังโปรยยิ้มหวานหวังเป็นสะพานเชื่อมไมตรีจิตกับงานของเธออยู่
แสงจากต่างหูระย้าของทิราช่างดึงดูดสายตาของเมษาให้หยุดจ้องมองเธอเหลือเกิน
ดวงตาสีน้ำตาดวงใหญ่ที่มิสวายพยายามเมคอัพแต่งแต้มให้ดูคมเด่นยิ่งทำให้เมษาไม่อาจละตาจากเวทย์มนต์นั้นได้เลยได้แต่จ้องหน้าค้างไว้
แต่แทนที่เธอจะยิ้มตอบ
หญิงสาวในชุดแดงกลับเลือกที่เปลี่ยนสีหน้าเป็นเฉยชา
เธอเลือกที่จะนั่งหน้าตายมองทิราอย่างไร้อารมณ์แทน
ทิราหน้าเสียนิดๆที่เห็นว่าเมษาไม่ได้แยแสอะไรเธอเลย
เด็กสาวจึงแกล้งยิ้มหวานกลบเกลื่อนอีกครั้งก่อนจะหันไปสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์อย่างที่มิสวายแนะนำให้เธอสั่งตอนบอกแผนการของคืนนี้..
“ชาโต
ลาฟิต ร็อธชิลด์”
เมษาชำเรืองมองเด็กสาวนิดๆตอนที่ได้ยินเสียงเธอสั่ง
เธอเดาอายุอานามคร่าวๆของทิราว่าน่าจะไม่เกิน25ปีแต่ไหงเด็กสาวคนนี้กลับเลือกไวน์ชั้นเลิศที่น่าจะเป็นคนในวัย40ปีขึ้นไปมาดื่มได้
น่าแปลกใจนัก
และนั่นจึงเป็นสาเหตุให้เมษาแอบหันไปมองทิราอีกครั้ง..
“มาคนเดียวหรือคะ”
ทิราหันไปยิ้มหวานให้เมษาทันทีที่เห็นเธอชำเรืองมอง
ตอนนี้เด็กสาวผมสีน้ำตาลกำลังแกล้งทำเป็นลิ้มรสไวน์ละเมียดละไม
แม้ไวน์จะไม่ได้ถูกกลืนเข้าไปในปากหล่อนก็ตามทีเถอะ..
ใช่สิ...ทิราไม่เคยดื่มเครื่องดื่มประเภทนี้
และเธอกลัวว่าหากดื่มลงไปแล้วเธอจะกลายเป็นเมาแล้วเสร็จคลาสโนวี่เบื้องหน้าที่กำลังชายตามองเธออยู่นี่เสียก่อน..
เมษาไม่ตอบคำถามทิราเช่นเคยเอาแต่ส่งสายตาชำเรืองมองรอยยิ้มสวยที่เด็กสาวคนข้างๆพยายามผูกสัมพันธ์ให้
รอยยิ้มไร้เดียงสาของเด็กสาวนัยน์ตาสีน้ำตาล
มองแล้วก็ให้ความรู้สึกเหมือนรอยยิ้มของผู้หญิงอีกคนหนึ่งเหลือเกิน..
เมษากัดริมฝีปากแดงทันทีเมื่อดันไปนึกถึงเจ้าของรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์คนนั้นเข้า
เธอเกลียดเขา
และจำฝังใจมาตลอดว่าคนที่มีใบหน้าสวยไร้เดียงสาอย่างทิรานี้จะต้องมีความสกปรกโสโครกแอบแฝงอยู่ข้างในอย่างผู้หญิงคนนั้นเช่นเดียวกัน..
..ผู้หญิงที่เป็นรักแรกของเธอและเธอรักหล่อนมากที่สุดในชีวิต
แต่หล่อนกลับทรยศเธอ..
..หึ..นังผู้หญิงเพศยา..ร่าน..
แววตาชิงชังของเมษาเมื่อยามนึกถึงผู้หญิงอีกคนทำให้ทิราเผลอสะดุ้งเฮือกทันทีที่เริ่มคิดขึ้นได้ว่าตัวเองคงทำอะไรให้สาวสวยคนตรงหน้าไม่พอใจเสียแล้ว
“เอ่อ..คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ
ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า
ถ้าฉันรบกวนคุณ
ฉันก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ..เอ่อ..งั้นขอตัวนะคะ
ไม่กวนคุณแล้วค่ะ”
เมษาสะแยะยิ้มให้ทิราก่อนจะชำเรืองปลายหางตามองทีท่าที่เธอคิดว่าทิรากำลังแสร้งแสดงบทบาทไร้เดียงสาขอโทษเธอดั่งตอนนี้
เธอยกแก้วไวน์ขึ้นกระดกก่อนจะหันเก้าอี้บาร์กลับไปนั่งที่หน้าเคาน์เตอร์ดังเดิม
ทิ้งให้เด็กสาวอีกคนยิ้มเจื่อนๆหมุนเก้าอี้หันกลับไปนั่งหน้าโต๊ะอย่างคนหน้าแตก...หมอไม่รับเย็บ..
..เป็นการหน้าแตกเพราะพยายามจีบผู้หญิงครั้งแรกของทิรา..
“เฉยเมินเฉยชาแววตาร้ายกาจ
ท่าทางจะขวางโลกด้วย..”
ทิราพึมพัมตอนที่พยายามนั่งสงบสติอารมณ์
เธอชำเรืองมองไปที่ที่นั่งของเมษา
ตอนนี้หญิงสาวชุดแดงดังเพลิงก็ยังคงนั่งนิ่ง
ไม่แม้แต่จะเหลียวกลับมามองดูเลยว่าคนที่พูดด้วยเมื่อครู่นี้เป็นใคร
นี่ฉันไม่มีเสน่ห์กับผู้หญิงขนาดนั้นเลยหรือนี่..
ทิราคิ้วขมวดแอบบ่นอุบ
ทั้งพยายามนึกถึงภาพผู้ชายหื่นๆกระริ้มกระเรี่ยเข้ามาตีสนิทกับเธอ
ทำไมกับผู้ชายถึงมีแต่คนอยากได้ตัวฉันนัก
แต่กับยัยคนนั้น
ทั้งๆที่มิสวายก็บอกว่าเธอเป็นคาสโนวี่
ท่าทางจะเจ้าชู้ประตูดินแต่ทำไมเธอถึงไม่ชายตามองฉันเลย
หนำซ้ำสายตายังมองเธอด้วยความจงเกลียดจงชังอีก...
..หรือหน้าฉันมันดันไปเหมือนกับโจทย์เก่าเธออย่างนั้นรึ...
ทิรายกมือจับหน้าจับตาตัวเองทันทีที่เริ่มคิดได้
ก็คงจะใช่
ไม่อย่างนั้นเธอคงจิกตามองฉันอย่างจงเกลียดจงชังทั้งๆที่พึ่งเคยเห็นหน้ากันอย่างนี้หรอก...
เมื่อเริ่มคิดได้
เด็กสาวในชุดดำก็เริ่มตั้งสติเธอพยายามแกล้งทำเป็นยกแก้วขึ้นมาจิบดื่ม
เพื่อพยายามนึกหาแผนการตีสนิทกับเมษาให้ได้แม้เขาจะไม่อยากคุยกับเธอยังไงก็ตาม..
ใช่
เมษาไม่อยากคุยกับเธอหรอก
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าภาพเด็กสาวแสนสวยที่นั่งข้างๆตอนนี้กำลังทำให้เมษาเริ่มมีอาการใจสั่นแปลกๆ
ไม่แน่ใจว่าเพราะแอลกอฮอลล์เริ่มออกฤทธิ์
หรือเพราะว่าเมษาดันไปเผลอคิดว่าเด็กสาวคนนี้ช่างเหมือนกับผู้หญิงคนนั้นเหลือเกินเข้า
ตอนนี้สติสตังของเมษาเลยกลายเป็นเตลิดไปใหญ่แม้จะแกล้งข่มอารมณ์ทำเป็นไม่สนใจยังไงก็ตาม
อา..ยิ่งได้ยินเสียงเพลงๆหนึ่งที่ดีเจพึ่งเปิดแผ่นขึ้น
เมษาก็ยิ่งใจสั่น..เนื้อเพลงรักดังขึ้นพร้อมๆกับภาพหญิงสาวบางคนที่ชอบฟังเพลงนี้เหมือนๆกันกำลังทำให้เมษาเริ่มเคลิ้มขึ้นทันทีเมื่อได้ยินท่อนแรกของมัน..
It's
over and done. But the heartache lives on inside. And who's the one
you're clinging to Instead of me tonight?
เพลงโปรดเพลงเก่ามาพร้อมๆความคิดถึง
ซึ่งเมษาไม่รู้จะห้ามความคิดถึงผู้หญิงต้องห้ามคนนั้นยังไง
ได้แต่พยายามชำเรืองเด็กสาวคนข้างๆเพื่อหวังจะบรรเทาอารมณ์แปรปรวนที่หล่อนกำลังเป็นตอนนี้ลงไปให้ได้
ใช่..ดวงหน้าสวยพริ้งพราวราวกับนางฟ้าพอคลายความปั่นป่วนของเมษาลงได้บ้าง
เธอชายตามองความละม้ายคล้ายคลึงของเด็กสาวกับผู้หญิงคนนั้น
ตั้งแต่ดวงตา จมูก
รวมถึงริมฝีปากแดงอวบอิ่มที่ทิรากำลังหันมายิ้มให้เธออีกครั้ง
และแอบชำเรืองมองดูด้วยความเคยชินลงมาเรื่อยๆ..จนกระทั่งถึงเนินหน้าอกขนาดใหญ่ของเด็กสาว..
ใช่..เธอมองด้วยความเคยชิน
เพราะรูปร่างของผู้หญิงเป็นสิ่งที่ดึงดูดใจเมษาเป็นอันดับต้นๆอยู่แล้ว..หากเธอจะเลือกคบใคร..
เมษาชอบพิจารณาทรวดทรงผู้หญิง
เธอชอบที่จะมองความโค้งเว้าของเรือนร่างผู้หญิงเวลาที่เปิดนิดโชว์หน่อยอย่างนี้
และมิสวายก็รู้ดีเธอจึงพยายามหาชุดเซ็กซี่ที่ดึงดูดสายตาเมษาให้มโนจิตไปถึงเรื่องราวบางอย่าง..
บางอย่างที่เสือสาวอย่างเมษามักที่จะทำเสมอถ้าเจอคนที่เธอชอบเข้า..
..One
night stand? ใช่มั้ย..
ใช่..แต่ยังไม่ใช่กับเธอคนนี้
ตอนนี้เมษาคิดถึงผู้หญิงอีกคนขึ้นมาเหลือเกิน
ผู้หญิงคนที่เหมือนเด็กสาวคนนี้ที่เธอพยายามเอาหล่อนออกจากชีวิตและก็เกือบจะทำสำเร็จอยู่แล้วถ้าดันไม่มาเห็นผู้หญิงเบื้องหน้านี่เสียก่อน...
อา..หกเดือนที่โหยหา
ความสัมพันธ์ซับซ้อนที่เธอพยายามเอาออกจากชีวิตไปได้เกือบๆจะครึ่งปีอยู่แล้ว..
เมษาหยิบกุญแจรีบเดินออกจากบาร์ไปทันทีที่ความรู้สึกร้อนรุ่มในใจตอนนี้สั่งให้เธอออกไปหาผู้หญิงคนนั้นให้ได้
เธอก้าวขาออกมาพร้อมๆกับเนื้อเพลงเก่าที่ดังคลอออกมาเรื่อยๆ..
And
where are you now, now that I need you? Tears on my pillow wherever
you go. Cry me a river that leads to your ocean. You never see me
fall apart..
ลัมโบร์กีนีคันแดงเคลื่อนออกจากบาร์วิ่งไปตามเส้นทางที่คุ้นชินที่เมษามักจะเดินทางไปประจำ
เส้นทางเส้นเก่าที่ตลอดระยะเวลา19ปีเธอเดินทางไปกลับและแวะเวียนมาหาจุดหมายปลายทางเสมอจนกระทั่งหยุดลงเมื่อครึ่งปีที่แล้ว...
อา..เป็นการขับรถสปอร์ตที่ช้าที่สุดในชีวิตแม้ว่าเธอจะเหยียบคันเร่งเสียจมมิดขนาดไหนก็ตาม
ใจของเมษาเคลื่อนที่ไปจนถึงบ้านหลังนั้นแล้ว..เธอใจร้อนไปก่อนหน้านั้นแล้ว
หญิงสาวคิดได้เธอจึงเปิดเครื่องเสียงฟังเสียงเพลงบทเก่าเพื่อระงับความร้อนรุ่มในใจเธอฟังอีกครั้ง..
In
the words of a broken heart.It's just emotion taken me over.Caught up
in sorrow, lost in my soul
รถถึงที่หมายในไม่กี่อึดใจและเมษาก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านของหญิงสาวบางคนที่เธอสามารถเข้าออกได้ตลอดเวลาทันที
เสียงเพลงรักคลอออกมากจากเครื่องเล่นเพลงที่หญิงสาวคนในห้องเปิดคลอไว้กล่อมให้ตัวเองนอนหลับดังขึ้นทันทีที่เมษาเปิดประตูเข้าไป
น่าแปลกใจว่ามันเป็นเพลงเดียวกันที่ทำให้เมษาคลุ้มคลั่งและคิดถึงหญิงสาวในความมืดที่กำลังนอนหลับตาอยู่บนเตียงนอนตอนนี้เสียด้วย...
But
if you don't come back.Come home to me, darling.Don't you know
there's nobody left in this world.To hold me tight.Don't cha know
there's nobody left in this world kiss goodnight Goodnight....
เมษาเดินขึ้นไปนั่งบนเตียง
เธอยื่นมือลงไปจับแก้มหญิงสาวที่นอนหลับ
ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอคนนั้นสะดุ้งรู้สึกตัวขึ้นทันที..
..เหมือนตื่นจากฝันร้าย..ฝันร้ายที่ทรมานเธอคนนั้นมาทั้งชีวิต..
“เมษา..เธอกลับมาแล้ว..เธอ..”
ไม่ทันที่เสียงจากสตรีภายใต้เงามืดจะพร่ำบอกความคิดถึงรำพึงรำพันอะไร
เมษาก็กดจูบลงปิดริมฝีปากนุ่มนวลที่เธอคุ้นชินและโหยหาเหลือเกินในยามที่อารมณ์ของเธอกำลังแปรปรวนอย่างนี้
สัมผัสจูบร้อนแรงทั้งปลายลิ้นที่ดุนดันกระหวัดกวัดเกี่ยว
ทั้งมือสองข้างที่บีบเค้นคั้นครึงส่วนต่างๆของร่างกายผู้หญิงในเงามืดอย่างไม่กลัวเกรงว่าเธอคนนั้นจะบอบช้ำหรือเจ็บปวดจากฤทธิ์รักอะไรเลยเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า..
ความกักขฬะ
สัมผัสกระด้าง
เพลงรักที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดรุนแรงเหมือนไม่ได้เกิดมาจากความรักกำลังเกิดขึ้นกับเธอทั้งสองอีกครั้งในค่ำคืนนี้
บทเพลงรักร้อนแรงบทเก่า...เกิดขึ้นอีกครั้ง..หลังจากที่มันหายห่างไปเนิ่นนาน...นานจนกระทั่งหญิงสาวบางคนทนคิดถึงเกือบจะไม่ได้...ต้องทำอะไรบางอย่างให้เมษากับมาหาเธอให้ได้เหมือนอย่างตอนนี้..
////////////////////////////////////
“เมื่อคืนเธอคุยอะไรกับเมษาบ้าง...”
เสียงมิสวายดังขึ้นในรถลีมูซีนสีขาวที่ตอนนี้กำลังเคลื่อนที่ออกจากฟุตบาธโรงพยาบาลเอกชนที่แม่ของทิรารักษาอยู่..
สุภาพสตรีในชุดดำมีใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มนิดๆตอนที่ถามเด็กสาวในชุดกางเกงยีนส์เสื้อกันหนาวสีเหลืองนวลที่นั่งอยู่เบื้องหน้า
ซึ่งนั่นก็ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกผิดทันทีที่นึกย้อนกลับไปยังภาพเมื่อคืนที่เธอเห็นเมษาลุกขึ้นสะบัดตัวเดินหนีจากเธอไปดื้อๆทั้งๆที่เธอยังไม่ทันได้ทำอะไรกวนใจเมษาเลย
ทิ้งให้ทิราทั้งอึ้งทั้งเหวอ
ได้แต่กลับมานอนก่ายหน้าผากกลุ่มใจที่บ้านว่า..เธอคงจะไม่มีโอกาสได้เงิน10ล้านที่มิสวายจะจ้างแน่ๆ..
“เอ่อ..ทิ..ยังไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลยค่ะ
เอ่อ..ดูคุณเมษาเขาจะไม่ค่อยชอบทิเท่าไหร่เลยนะคะ
ทิว่า..แผนการของมิสวายที่จะเอาทิไปล่อคงจะไม่เวิร์คแล้วล่ะค่ะ
เขาไม่ยอมคุยกับทิเลย
ขนาดว่าทิพยายามยิ้มให้เขาขนาดไหนหรือชวนเขาคุยขนาดไหน”
“เหรอ..”
หญิงสาวในชุดดำมีท่าทางประหลาดใจ
เธอครุ่นคิดอะไรบางอย่างก่อนจะบอกทิราอีกเรื่อง..“แต่เมื่อคืนเขากลับมาหาฉัน
หลังจากที่เขาไม่ได้ติดต่อและไม่กลับมาหาฉันเกือบจะครึ่งปีแล้ว”
“ห๊ะ..จริงเหรอคะ
งั้น..งานสำเร็จแล้วใช่มั้ยคะ
คุณเมษากลับมาคบคุณแล้วใช่มั้ยคะ”
เด็กสาวตาลุกวาว
เธอร้องถามด้วยความดีใจเมื่อเห็นว่าเงิน10ล้านที่เธอคิดว่าหลุดลอยไปได้ลอยกลับมาอยู่ต่อหน้าเธออีกครั้งแล้ว
..เขากลับมาหากันแล้ว
งั้นงานก็สำเร็จแล้วสินะ..
หญิงสาวตาลอย
ทั้งคิดทั้งยิ้มแก้มปริ
ภาพมโนคิดของบ้านหลังใหญ่
รถคันหรูและแม่ที่นั่งพักผ่อนในบ้านอย่างสุขสบายเกิดขึ้นทันที
แม้จะแอบสงสัยเล็กๆว่า..ทำไมกลับไปหากันง่ายจังในเมื่อเธอยังไม่ทันทำอะไรเลย..
“หึ..เค้าแค่กลับมาหาฉันแค่เมื่อคืน
แล้วตื่นขึ้นมาเขาก็กลับไปอีกแล้ว
แถมยังบอกว่าจะไม่กลับมาหาฉันอีกเหมือนเดิม”
มิสวายหยุดพูด
เธอครุ่นคิดถึงภาพหญิงสาวคนรักของเธอในตอนเช้าตรู่ของวัน...
“..มีบางคนทำให้ฉันคิดถึงเธอ..ฉันก็เลยแค่แวะมาหาเท่านั้น
จากนี้ไปก็คงไม่มาอีกแล้วล่ะ
อย่าเข้าใจผิด
ยังไงๆระหว่างเรามันก็ยังเหมือนเดิม..”
หึ..เสียงหัวเราะอย่างสมเพทตัวเองของมิสวายดังขึ้นปลอบใจตัวเองตอนที่ได้ยินคนที่ตัวเองรักที่สุดพูด..
ดูเถิดเธอรอหล่อนทุกคืนทุกวัน
รอหล่อนด้วยความทรมานจนแทบจะขาดใจตายให้ได้
แต่สุดท้ายเมื่อหล่อนมาหา
หล่อนกลับบอกเธอแค่ว่ามีบางคนทำให้คิดถึงเธอเท่านั้นเอง..หล่อนไม่ได้คิดถึงเธอเลย..
“อืม..ฉันรู้..ฉันรู้ว่าอะไรเป็นอะไร..”แม้ใบหน้าเธอในตอนนั้นจะเฉยชาไร้อารมณ์
ไร้การแสดงออก
แต่ความรู้สึกภายในจิตใจเธอกลับเจ็บปวดเสียจนไม่สามารถที่จะหายใจได้เลยเมื่อเห็นหญิงสาวคนที่เธอรักเดินสะบัดตัวออกจากรังรักเธอไปดื้อๆอย่างนั้น
..ไม่มีตัวตน
ไม่มีความผูกพันธ์
เป็นความสัมพันธ์ที่พอตื่นขึ้นมาทุกอย่างก็หายไป..One
night standสินะ..
..แต่ช่างเถอะ..ยังไงๆหล่อนก็กลับมาหาเธอ..มิสวายได้แต่ปลอบใจตัวเองอย่างนั้น..
ภาพหญิงสาวชุดแดงเดินหันหลังออกจากห้องไปเมื่อเช้าสร้างความเจ็บปวดให้กับมิสวายจนเธอเผลอกัดริมฝีปากแดงกร่ำทันที...
ทิราคิ้วขมวดมองมิสวาย
ภาพกองเงิน10ล้านหายวับไปอีกครั้ง
เอ๊ะ!
นี่มันยังไง
กลับมาและก็ไม่กลับไป
สรุปอะไรยังไงนี่สถานะของผู้หญิงสองคนนี้..
“เขาบอกฉันแค่ว่า..มีบางคนทำให้เขาคิดถึงฉัน
แต่ฉันถามนักสืบของฉัน
เขาก็บอกว่าหลังจากที่เมษานั่งอยู่บาร์ข้างๆเธอแล้วเขาก็ขับรถมาหาฉันที่บ้านเลยไม่ได้แวะไปไหนทั้งนั้น..”
ทิราคิ้วขมวดอีกครั้ง
“หมายความว่ายังไงคะ”
“ก็หมายความว่า
บางทีสิ่งที่ฉันคิดอาจจะถูกน่ะสิทิรา
เขาอาจจะเห็นเธอแล้วนึกถึงฉันขึ้นมา
เขาเลยมาหาฉัน ..บางทีเขาอาจจะสนใจเธอก็ได้”
“สนใจ??
แต่เมื่อคืนคุณเมษาไม่ได้คุยอะไรกับทิเลยนะคะ
หน้ำซ้ำยังทำหน้างอหน้าคว่ำเหมือนไม่ชอบทิมากๆ
ทิชวนคุยเค้ายังจิกตามองเหมือนเกลียดทิมาก..ไม่อยากคุย
ไม่อยากมองเลย”
มิสวายหัวเราะหึๆ
อารมณ์ทั้งขำทั้งสมเพทตัวเองเมื่อเริ่มประติดประต่อเรื่องราวจากคำบอกเล่าทิราได้
“เหรอ..งั้นก็ถูกต้องแล้วล่ะทิรา
ถ้าเขาเห็นเธอแล้วคิดถึงฉัน
เขาก็ต้องทำหน้าอย่างนั้นล่ะ...มันถูกต้องแล้ว..”
/////////////////////////////
เมษาคิ้วขมวดนั่งกอดอกอยู่โต๊ะทำงาน
เอกสารกองโตนอนรอให้เธอเซ็นอยู่แต่เธอก็ไม่ได้มีสมาธิพอที่จะเปิดดูรายละเอียดงานเหล่านั้นเลย
น่าแปลกใจนัก
เหตุใดภาพดวงตาใสซื่อสีน้ำตาลเมื่อคืนนั้นถึงติดตรึงอยู่ในตาเธอตลอด
ไม่ว่าเวลาจะผ่านมาเกือบๆช่วงเย็นของอีกวันแล้วก็ตาม
เมษาถอนหายใจใหญ่
ให้ตายเถอะตอนนี้เธอไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรแล้วถ้ายังมีภาพเด็กผู้หญิงคนนั้นผุดขึ้นมาในหัวตลอดเวลาอย่างนี้
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลิลนาคนรักของตัวเองเพื่อหวังให้เสียงใสๆของเขาช่วยเรียกสติของเธอกลับมาอีกครั้ง
แต่น่าเสียดายนักที่คนรักของเธอกลับปิดเครื่องและติดต่อไม่ได้เลยไม่ว่าจะกดโทรออกหายังไงก็ตาม..
เธอคงติดงาน
หรือไม่ก็ติดคุยธุระกับนักธุรกิจคนสำคัญจนไม่สามารถจะรับโทรศัพท์เธอได้
ข้ออ้างเก่าๆที่ลิลนาคนรักของเธอใช้อธิบายดังขึ้นในหัวเมษาอีกครั้ง
และนั่นก็เลยทำให้ความหงุดหงิดของหญิงสาวเพิ่มขึ้นไปอีกเมื่อเห็นว่าในยามที่เธออารมณ์แปรปรวนอย่างนี้กลับไม่มีใครช่วยเธอได้เลย
เธอนั่งมองโทรศัพท์ในมือก่อนจะคิดอะไรขึ้นได้
...ภาพหญิงสาวในความมืดเมื่อคืนเกิดขึ้นในหัวอีกครั้ง
เมษากัดริมฝีปากครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะตัดสินใจกดโทรศัพท์ออกไปหาคนในความคิด..
“ฮัลโหล..ว่างไหม
คุยกับฉันได้หรือเปล่า..”
/////////////////////////////
ทิราเดินลัดเลาะเข้าไปในซอยบ้านตัวเองราวๆหกโมงเย็น
วันนี้หญิงสาวได้รับโอกาสจากนายจ้างสาวชุดดำให้พักผ่อนได้ไม่ต้องไปทำงานตามแผนการทวงคนรักของเขา
เด็กสาวแปลกใจเล็กๆที่เห็นว่านายจ้างของเธอโทรมาบอกเธอในตอนเย็นของวันว่าวันนี้ให้เธออยู่บ้านเฉยๆหลังจากที่ก่อนหน้านั้นมิสวายนัดแนะให้เธอเตรียมตัวไปที่บาร์อีกครั้งในค่ำนี้..
“..ทิราวันนี้เธอไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น
ฉันให้โอกาสเธอพักผ่อนก่อนหนึ่งวัน
เธอจะอยู่บ้านหรือจะไปเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาลก็ได้ฉันอนุญาติ”
“เอ๋..ไหนเมื่อเช้าคุณบอกให้ทิเตรียมตัวไปที่บาร์เดิมอีกครั้งล่ะคะ
ไหนคุณวางแผนว่า..”
“เถอะน่ะ
นี่ก็คือแผนของฉันทิรา
ฉันเปลี่ยนแผนใหม่และคิดว่ามันน่าจะดีกว่าแน่ๆถ้าวันนี้เธอไม่ไปเจอเขา..”
เสียงของสุภาพสตรีชุดดำในความคิดหยุดลงเมื่อทิราเดินถึงบ้านและพบเข้ากับนายตำรวจหนุ่มรูปหล่อเข้า..
สารวัตรคงฤทธิ์นั่นเอง
ตอนนี้เขาในชุดลำลองนั่งรอเธอที่ม้าหินอ่อนหน้าบ้านท่าทางเป็นกังวลใจ
“พี่ฤทธิ์..”
เด็กสาวยกมือไหว้เขาทันทีที่เห็นเขาลุกขึ้นเดินมาหาต่อหน้า
“พี่ไปเยี่ยมน้าพินมาวันนี้
พยาบาลบอกว่าน้าพินถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลเอกชนแล้ว
ทิย้ายไปยังไง ใครดูแลเรื่องค่าใช้จ่าย”
ชายหนุ่มถามทิราออกมาเป็นชุด
แม้คำถามจะบอกว่าเป็นห่วงมารดาแต่จริงๆแล้วสิ่งที่คงฤทธิ์ต้องการอยากรู้คำตอบก็คือใครเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ทิราต่างหาก
เพราะเขารู้ดีอยู่แล้วว่าหญิงสาวไม่มีเงินถึงขนาดจะย้ายแม่ไปโรงพยาบาลเอกชนอย่างนั้นได้
และสิ่งที่ทำให้คงฤทธิ์แทบนั่งไม่ติดเลยก็คือความคิดที่ว่าหรือจะมีอาเสี่ยที่มาติดพันทิราเข้ามาเสนอออกค่าใช้จ่ายให้กับเธอทั้งหมดเพื่อต้องการเด็กสาวเป็นสิ่งตอบแทนนั่นเอง
ทิราอ้ำๆอึ้งๆไม่กล้าตอบคำถามคงฤทธิ์
เธอได้แต่ตอบเลี่ยงๆไปว่าญาติที่รู้จักกันเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้
และนั่นยิ่งทำให้คงฤทธิ์คิ้วขมวดทันทีที่คิดได้ว่าทิราไม่มีญาติเลยนี่นา..
“ไหนทิบอกว่าไม่มีญาติล่ะ
ญาติทางไหนล่ะทิ..”
ชายหนุ่มกลืนน้ำลายตอนที่ถาม
หน้าตาซีดๆเซียวๆเหมือนคนรู้ตัวว่าจะเสียของรักยิ่งทำให้หญิงสาวไม่กล้าตอบอะไรเขาเลย
เธอกลัวเขาจะรู้ว่าเธอทำตัวไร้ความคิดด้วยการประกาศขายพรหมจรรย์จนกระทั่งมาเจอมิสวายเข้า..พี่ชายที่แสนดีที่เห็นเธอเป็นเด็กดีมาแต่น้อยไม่ควรจะมารับรู้เรื่องพวกนี้
หญิงสาวจึงหาทางออกโดยการเบี่ยงเบนประเด็นไม่ให้เขาถามต่ออะไรได้อีก...
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ฤทธิ์
ญาติ..เอ่อ..ญาติที่เขารู้จักกับแม่ตอนที่แม่ทำงานตอนสาวๆน่ะค่ะ
ทิไม่อยากบอกรายละเอียดอะไรมาก..พี่ฤทธิ์เข้าใจทิอยู่ใช่มั้ยคะ”
เฮ้อ..ค่อยยังชั่ว..ชายหนุ่มหายใจโล่งขึ้นมาหน่อย..
ส่วนหนึ่งเพราะเขารู้ว่าอาชีพตอนสาวๆของแม่ทิราคืออะไรก็เลยไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไรเมื่อนึกถึงภาพแม่เล้า
แมงดา
หรือหญิงบริการที่อาจจะมีเงินมากโขจึงเต็มใจช่วยทิราเรื่องนี้ได้..
ทิราขอตัวจากคงฤทธิ์เข้าบ้านหลังจากนั้น
แน่นอนว่าชายหนุ่มก็ขอตัวลากลับทันทีโดยไม่คิดที่จะเซ้าซี้ขอตามทิราเข้าไปในบ้านเนื่องจากความเป็นสุภาพบุรุษของเขาเอง
รวมทั้งอยากให้ทิรารู้สึกดีว่าเขายังให้เกียรติเธอเสมอ
แม้จะมีโอกาสอยู่ด้วยกันสองต่อสองขนาดไหนก็ตาม
ซึ่งทันทีที่ทิราลอคประตูและเดินเข้าไปเตรียมอาบน้ำสายโทรศัพท์จากมิสวายก็โทรเข้ามาหาเธอทันที..
“ผู้ชายที่เธอคุยด้วยครู่นี้เป็นใคร..ทิรา”
“เอ่อ..ผู้ชายคนไหนคะ??”
“ผู้ชายตัวสูงๆ
ที่ยืนคุยกับเธออยู่หน้าบ้านเมื่อกี๊น่ะ
แฟนเธอเหรอ ไหนบอกฉันว่าไม่มีแฟนไง”
“ห๊ะ..เมื่อกี๊นะเหรอคะ
พี่ฤทธิ์ พี่เขาเป็นพี่ชายที่รู้จักน่ะค่ะ
ไม่ใช่แฟนทิ
เฮ้ย..แต่เดี๋ยวก่อน..นี่คุณเห็นฉันคุยกับเขาด้วยเหรอ
คุณรู้ได้ไง”
มิสวายหัวเราะคิกๆคักๆไปตามสาย
“ฉันรู้อะไรเกี่ยวกับเธอเสมอล่ะทิรา
อย่าลืมสิว่าเธอมีค่าถึง11ล้าน
ใจคอเธอฉันจะไม่ให้ฉันสำรวจสินค้าของฉันหน่อยเหรอว่ายังอยู่ในสภาพดีครบถ้วนไม่หนีหายไปไหนมั้ยน่ะ”
ทิราคิ้วขมวดเริ่มรู้สึกไม่ดีขึ้นมาอีกเมื่อได้ยินคำว่า
“สินค้า”
เธอเห็นฉันเป็นสินค้าอย่างนั้นเหรอ..
หน็อย..นี่เธอคงจะจ้างนักสืบมาแอบติดตามฉันเหมือนอย่างที่ติดตามคนที่ชื่อเมษานั่นอีกใช่มั้ย..อารมณ์เคืองทำให้ทิราเปลี่ยนเสียงคุยกับนายจ้างสาวเธอทันที
“คุณกำลังละเมิดความเป็นส่วนตัวฉันอีกแล้วนะคะมิสวาย!!!”
“ไม่ได้ละเมิดอะไรเล้ย..ฉันแค่เป็นห่วงเธอทิรา
ฉันเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียว
อยู่บ้านคนเดียวฉันก็แค่ดูแลความปลอดภัยให้เธอเพิ่มขึ้นเท่านั้น
อย่าลืมสิแม่เธออยู่โรงพยาบาลอยู่นะ
ถ้าเธอเป็นอะไรไปแล้วใครจะดูแลแม่เธอล่ะ”
เป็นการแก้ตัวที่ชาญฉลาด..เหตุผลของมิสวายทำให้เด็กสาวใจอ่อนหายงอนคำพูดคำจาดูถูกเธอก่อนหน้านั้นทันที
เด็กสาวพึมพัมขอบคุณนายจ้างของเธอไปตามสายเมื่อเห็นว่าหล่อนช่างเป็นห่วงเป็นใยเธอดีเหลือเกิน..
“เอาล่ะ
ไม่ใช่แฟนก็ดีแล้วล่ะ
เธอยังไม่ควรจะมีความรักหรอกทิรา
อย่าพึ่งหาเหาใส่หัวเลย
ดูอย่างฉันสิท่าทางฉันเหมือนคนมีความสุขซะที่ไหน
อยู่เป็นโสดไปอย่างนี้ล่ะดีแล้ว
เอาเวลาของเธอมาแก้ปัญหาให้ฉันดีกว่า..”
ทิราหลุดหัวเราะทันทีที่ได้ยินมุกฝืดๆจากหญิงสาวที่เธอมักจะเห็นเขาทำใบหน้าเคร่งๆเมื่ออยู่ใกล้ๆ
เออ..จริงสินะนี่คงกลัวว่าถ้าฉันมีแฟนแล้วเธอคงไม่มีใครมาช่วยดึงคนรักของเธอกลับมาอย่างนั้นสินะ
หญิงสาวทั้งคิดทั้งยิ้ม
อารมณ์ช่างแตกต่างจากก่อนหน้านั้นนัก
ไม่น่าเชื่อว่าสตรีในชุดดำจะแอบมีความน่ารักอยู่เหมือนกันนะนี่..
“เอาล่ะทิราแค่นี้แล้วกันนะ
ฉันแค่เป็นห่วงเลยโทรหา
เธอก็พักผ่อนเถอะฉันก็จะเตรียมตัวทำอะไรของฉันเหมือนกัน”
“เตรียมตัว??
เตรียมตัวทำอะไร
มิสวายจะไปไหนหรือคะ”
“เปล่า..ไม่ได้ไปไหนหรอกทิรา
ฉันจะอยู่บ้าน
ฉันแค่จะเตรียมตัวอยู่บ้านอย่างมีความสุขเท่านั้น..”
//////////////////////////////////////
เมษานั่งงุ่นง่านหน้าบาร์เคาน์เตอร์
เธอทั้งหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มทั้งชำเรืองมองที่นั่งด้านข้างเธอว่าจะมีใครบางคนมานั่งด้วยมั้ย
ตอนนี้เที่ยงคืนกว่าแล้วแต่คนที่หญิงสาวในชุดเดรสสีแดงคาดหวังว่าจะเจอกลับยังไม่เห็นแม้เงาของเขาเลย..
“ฉันน่าจะถามชื่อของเขาสักหน่อย”
หญิงสาวได้แต่บ่นพึมพัมด้วยความเสียดายตอนยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มอีกครั้ง
เธอวางแก้วลงต่อหน้าก่อนที่บาร์เทนเดอร์คนเก่าจะเดิมเข้ามารินเครื่องดื่มให้
เมื่อเห็นหน้าเขาหญิงสาวที่เริ่มมีอาการเมานิดๆก็เริ่มคิดอะไรขึ้นได้..
“นี่เธอ..เห็นผู้หญิงคนที่นั่งข้างๆพี่เมื่อวานมั้ย”
“สาวลูกครึ่งคนที่สวยอย่างกับนางฟ้า
ที่สั่งชาโต ลาฟิต
ร็อธชิลด์นั่นหรือครับ”
“ใช่”
เมษายิ้มออก “เธอรู้จักเขามั้ย
เขาเป็นใคร มาที่นี่บ่อยมั้ย”
บาร์เทนเดอร์หนุ่มส่ายหัวอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี
เขารู้ความหมายในสิ่งที่เมษาถาม
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เมษาจะถามหาผู้หญิงสวยๆกับเขา
และเขาก็รู้ว่าเด็กสาวคนเมื่อคืนวานจัดว่าอยู่ในสเปคของเมษาด้วย..
“ไม่รู้จักหรอกครับพี่
ผมพึ่งเคยเห็นเขา
เขาพึ่งมาที่นี่เมื่อคืนครั้งแรก
น่าจะมาจากที่อื่นนะครับพี่ผมไม่คุ้นหน้าเลย”
“เหรอ..”เสียงหงอยตอบกลับเขาอย่างเสียดาย
ก่อนจะหยิบเครื่องดื่มต่อหน้าขึ้นดื่มอีกครั้ง
“สนใจเขาเหรอครับพี่เมษา..”
บาร์เทนเดอร์หนุ่มน้อยถามเมษาด้วยเสียงกรุ่มกริ่ม
ซึ่งหญิงสาวก็ทำทีเป็นส่ายหัวปฏิเสธแก้เขินไปแล้วแกล้งหันไปมองซ้ายมองขวาในบาร์นั้นอีกครั้ง
กระทั่งได้ยินเสียงหนุ่มน้อยคนนั้นพูดเรื่องที่น่าสนใจขึ้น
เธอจึงตั้งใจหันไปฟัง..
“เมื่อวานหลังจากที่พี่ออกจากบาร์ไป
เขาก็กลับออกไปหลังจากนั้นเลยนะครับ
ไม่ได้นั่งดื่มต่อ
ผมดูแล้วเหมือนเขาตั้งใจมาคุยกับพี่ยังไงไม่รู้
ผมว่า..เขาน่าจะเป็นเหมือนพี่..”
คำว่า
“น่าจะเป็นเหมือนพี่”
ทำให้เมษาหน้าแดงขึ้นทันที
หล่อนแสยะยิ้มแก้เขินบาร์เทนเดอร์หนุ่มน้อยคนนั้นก่อนจะยกแก้วดื่มไปเรื่อยๆพร้อมๆกับความคิดในหัวที่ว่า
“เป็นเหมือนกันกับฉันงั้นเหรอ
ก็ดีสิ ไม่ต้องจีบยาก
เจออีกทีจะได้..”
เมษายิ้มน้อย
เธอกัดริมฝีปากขบไปมาอย่างคนหมั่นเขี้ยวเพราะนึกถึงเรื่องราวอย่างว่าขึ้นมาได้เมื่อแอลกอฮอล์เริ่มออกฤทธิ์แล้ว..
ตอนนี้เธอเมาแล้ว
และเธอก็รู้สึกร้อนรุ้มในหัวใจเธออย่างไรก็ไม่รู้
เธออยากเจอเด็กคนเมื่อวานอีกครั้งแต่เธอไม่รู้จะไปหาเขาจากที่ไหน
ให้ตายเถอะทำไมตอนนี้เธอรู้สึกกระสับกระส่ายอยากเจอผู้หญิงคนนั้นเหลือเกินนะ
ผู้หญิงคนที่เหมือนรักแรกของฉัน..อึ๊ก..ให้ตายเถอะ..เธอเผลอนึกถึงผู้หญิงที่ไม่ควรคิดถึงขึ้นมาอีกแล้ว
เมษานั่งกำหมัดพยายามหักห้ามใจไม่ให้นึกถึงผู้หญิงต้องห้ามบางคน
แต่เหมือนเป็นเรื่องยากเพราะเธอก็รู้ดีอยู่แล้วว่าส่วนหนึ่งที่เธออยากเจอเด็กคนนั้นเพราะเธอต้องการจะเอาเขามาแทนใบหน้าผู้หญิงคนที่ติดอยู่ในหัวเธอตลอดเวลานั่นเอง..
แต่..ไม่ว่าจะมีใครมาแทนที่เขายังไง
ภาพคนรักคนแรกของเธอก็ไม่อาจออกไปจากใจเธอได้เลย..
นังผีร้าย..เมื่อไหร่เธอจะออกไปจากใจฉันได้เสียที..
เมษาน้ำตาซึม
ยกมือขึ้นกำผมตัวเองไปมาอย่างคนสับสน
เธอมองกุญแจและกระเป๋าที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์บาร์พยายามยับยั่งชั่งใจความรู้สึกบางอย่างอยู่นานแต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ความโหยหาที่แอบซ่อนอยู่ในใจลึกๆตลอดจนได้..
เธอหยิบเอาสิ่งของต่างๆเดินเข้าสู่รถคันงามแล้วออกเครื่องมุ่งตรงสู่บ้านหลังเมื่อคืนนี้อีกครั้ง..
ประตูรังรักรังเก่าเปิดออกหลังจากนั้นไม่นาน
เมษาเดินเข้าไปในห้องด้วยอาการเมามาย
แสงสลัวจากโคมไฟตั้งโต๊ะสีเหลืองฉายภาพเงาของผู้หญิงในชุดนอนสีขาวบางพริ้วกำลังนั่งไขว่ห้างบนโซฟา
หล่อนยิ้มเยาะมองหญิงสาวที่เดินเข้ามาอย่างกับนับเวลาไว้แล้ว..
เมษาเดินตรงเข้าไปหาหล่อน
นั่งค่อมร่างไว้
ก่อนจะกดใบหน้าลงไปยังเนินหน้าอกขนาดใหญ่ที่อีกฝ่ายจงใจเปิดทางเอาไว้ยั่วยวนเธอโดยเฉพาะ..
กลิ่นหอมของเนินเนื้อหญิงสาวกำลังเร้าอารมณ์ของเมษา
ทั้งผิวกายที่นุ่มนวลที่เธอบรรจงดูแลส่วนต่างๆเตรียมไว้เพื่อรอการมาของใครบางคนอย่างที่เธอคาดการณ์ไว้แล้วอย่างคืนนี้..
...เธอคาดการณ์ไว้ไม่ผิดจริงๆด้วย...
ตั้งแต่ช่วงเย็นที่เธอรับสายเมษาแล้วหล่อนพูดจาวกๆวนๆเหมือนไม่อยากจะคุยกับเธอแต่ก็ยังอุตสาห์คุยด้วยเป็นชั่วโมง
เธอรู้ได้ทันทีว่าหญิงสาวในสายกำลังระส่ำระส่ายเพราะใครบางคนอยู่
ทิรา..เธอแน่ๆเธอกำลังทำให้เมษาสับสน
ฉะนั้นแล้ว เธอต้องไม่ไปเจอเขาในค่ำคืนนี้
เพราะนั่นจะยิ่งทำให้เขาคลุ้มคลั่งอยู่ไม่ติดทันทีที่ไปแล้วไม่เห็นเธออีกครั้ง
เมษากำลังหลงรักเธอ
เธอต้องทำให้เขาคลั่งเธอให้มากกว่านี้อีก
เธอทั้งคิดทั้งยิ้มเมื่อนึกแผนการนั้นขึ้นมาได้
ทั้งแอบดีใจขึ้นมานิดๆเมื่อคิดว่าบางทีหญิงสาวคนรักของเธออาจจะทนอาการปั่นป่วนในใจไม่ได้
แล้วเธอจะกลายเป็นที่รองรับความร้อนรุ่มในใจหล่อนอีกครั้งหนึ่งแน่ๆ..
..แล้วก็เป็นดังคาด
เพราะตอนนี้หญิงสาวคนรักก็กลับมาตายรังในอ้อมอกเธออีกครั้งแล้ว...
“เธอกลับมาหาฉันอีกครั้งแล้วนะ..เมษา..”
หญิงสาวในเงามืดยิ้มยกมุมปาก
ทั้งพูดทั้งลูบไล้หัวเมษาไปมา
ทั้งก้มลงดมเส้นผมสีดำสลวยของอีกฝ่ายที่กำลังสวมกอดร่างของเธอไว้แน่น
ราวกับเด็กน้อยที่รอคอยอ้อมอกของมารดามานานเหลือเกิน...
